It's almost an art, to understand art

Zeit zum geniessen.

Kent u die uitdrukking? Een uitspraak van eerwaarde dominee Gremdaat. Ik zou hem niet durven te citeren zonder zijn naam niet te noemen, al is het Zeit zum geniessen van iemand achter de Alpen, die in een klein dorp woont omringd door boomgaarden en koeien.

De beste manier om van een moment te genieten, is de stilte te genieten om je heen. Je kunnen afsluiten van de geluiden, mensen, objecten en alles wat jou moment kan verstoren. Het creëren van dat moment is een stilte kracht van de mens zelf. Dat moment is het ultieme moment in uw eigen leefwereld. Iedereen zou het moeten kunnen, alleen niet iedereen heeft die kracht of sterkte zich daadwerkelijk af te sluiten.

Wie onderweg is en in een trein wil lezen, moet zich kunnen afsluiten van andere reizigers. Dat lukt, op een enkel telefoongesprek na, altijd wel. Diezelfde manier willen wij ons rustmoment vinden in een sauna, park, natuur, huis, tuin of museum. Het leven in uw eigen leefwereld is slechts voor enkele weggelegd. De maatschappij plaatst hen in een hokje, mensen die in eigen wereld leven. Een hokje wat vaak als niet gezond wordt beschouwd. Maar zouden wij niet allemaal bij tijd en wijlen in dat hokje willen zijn?

In een museum probeer ik de kunst op mij in te laten werken. Dat kan in stilte zijn of door mijzelf af te sluiten van degene om je heen. Een bank, een stoel of in sommige museum door te gaan zitten op de grond en je dan op te laten gaan in een schilderij of kunstwerk. Mits je het aanspreekt natuurlijk. Proberen de kracht en het innere van het schilderij te vinden. Een poging te doen de kunst in te passen in het genre of collectie. De stilte die ik mij in een museum neem, lukt niet altijd. Dat hangt ook van het museum en haar kunst af.

Kunst beleef je in jezelf

Die gedachte kwam ik mij op toen ik vorige week in het Van Abbe Museum was. Men kan het haast niet anders uitleggen dat kunst van nu, een vervolg is van de kunst uit het verleden. Men ziet de kunst van nu door andere ogen. Kunstzinnige ogen die ik niet kan plaatsen en die aan mij voorbij gaan. Dus zoek je zelf een weg om die kunst een plaats te geven. Een plaats in het universum van kunst.

Midden in een ruimte zitten waar een grote projector boven je zoomt en een doorlopende film laat zien van een willekeurige museum ergens in London. Een film die zichzelf iedere 30 seconden herhaalt. Er stond een camera in een ruimte met schilderijen. Het gleed langzaam terug in een andere ruimte en het leek alsof je aan boord van iets was die die stap terug zette maar tegelijkertijd zichzelf zag in een terugkerende film. Dit klinkt warrig zeker als je terugleest. Maar kunst is af en toe warrig. Kunst van nu is een begrip op zichzelf. Ik kan het niet anders zien als een stroming in een rivier zo sterk dat je niet staande kunt houden. Je laat je meesleuren en hopen dat je ergens de stroming van de kunst herkend.

What you see is what you see

Een aparte uitspraak, vind u niet? Hij is van Frank Stella en het stond op mijn museumkaartje. Versteend waren wij toen wij buiten stonden, niet eerder was er een museum geweest die zo onsamenhangend, vreemde, uiterst aparte collectie had. Niet iedereen zal dat met mij eens zijn maar merkwaardig was het allemaal wel.

Er is maar op een manier de drie tentoonstellingen van dit museum te beschrijven. Een standaard collectie schijnt er niet te zijn. Men wordt geconfronteerd met een waarheid van kunst. Kunst voor kenners zeg maar want de samenhang van het geheel, is mij compleet ontschoten.

.

Lef moet je ze wel geven. Hoeveel bezoekers zouden er iedere dag, nietsvermoedend naar binnen lopen en zich dan na een half uurtje rondlopen, bedenken dat ze toch wel lef mogen hebben, om dit aanbod, interessant te noemen. De uitdaging om te durven ontdekken waarom de collectie interessant zou kunnen zijn voor een leek, lijkt mij voorbaat een verloren zaak.

De nieuwe kunst is een kunstvorm die letterlijk van straat lijkt te zijn geraapt. Kunst zou moeten aanzetten tot nadenken en de vraag oproepen waarom de nieuwe kunst, kunst is. Het is bijna een kunst, om kunst te begrijpen.

It's almost an art, to understand art

Deze is niet van Frank Stella maar van mij!