Hazelworm, het leven in Zuid Limburg

Dit weekend heb ik 25 kilometer landschap bewonderd in zuidelijk Limburg. Het glooiende landschap, rijkelijk voorzien van bonte kleuren, was voor de tijd van het jaar aardig gevuld met eetbare onderdelen van moeder natuur. Bramenstruiken, velden vol met druiven, rozenbottels die je beter niet kunt eten, vlierbessen, mais in de velden. Je vergeet bijna dat het begin oktober is, normaal is de natuur dan vol met bonte kleuren en verzamel je paddestoelen. Nee, ik verzamel ze niet, lopen door de natuur kost eigenlijk al genoeg energie zonder men ook nog moet bukken om paddestoelen te plukken. Daarbij moet je dan ook opletten want ze zijn niet allemaal te eten. Eet je de verkeerde, dan val je als een blok dood neer. Zo erg kunnen die kleine onschuldige paddestoelen dus zijn.

 De paaltjes in Zuid Limburg zijn niet helemaal wat ze ooit waren. Vroeger waren ze alleen geel of groen, nu zijn ze er ook in het rood, zwart, blauw of bruin. Wie kleurenblind is, zou er pardoes mee verdwalen. Soms staan ze broedelijk met 4 kleuren naast elkaar, ga er maar aanstaan, als jij ze alleen in zwart/ wit ziet. Nee, inderdaad ik mag er niet mee spotten, u heeft gelijk maar toch je moet er dan toch aandenken.

 De natuur heeft zich echter van haar mooie kanten laten zien. De regen dwaalde alleen tijdens de nachtelijke uren neer, overdag waren het dichte wolken aan de hemel die er voor zorgde dat het water boven bleef. Ik heb ook dieren gezien. Vanmiddag heb ik oog in oog met een heuse hazelworm gestaan. Het dier was net zo onder indruk van mij als ik van hem of haar want zo'n kenner ben ik dan ook niet. De worm lag eerst beschut onder de bomen totdat hij mijn lengte in de smiezen kreeg, toen ging hij er direct vandoor. Ik heb wel op foto dat wel, de kans dat je zo'n beest live in de natuur tegenkomt, is tegenwoordig rustig schaars te noemen.

 Er vliegen ook heel wat roofvogels in Zuid-Limburg. Dus toen ik niet veel later een valk of buizerd, dat weet ik niet zeker, over het veld zag vliegen en de andere hoog boven de bomen uit zag fladderen moest ik toch onbewust aan de worm denken en maar stilletjes hopen dat hij niet een slachtoffer werd. Dat arme beest, eerst ontsnappen aan maatje 45 van boom van een kerel en dan na de struik vol gegrepen worden door een valk of zo. Het leven van een worm gaat niet over rozen.

 Maar de natuur is toch weer een stapje dichterbij gekomen en dat allemaal door een hazelworm op een pad ergens achter Vijlen..

Reacties

Populaire posts