Yves Saint Laurent
Dat sommige films voor bepaalde
doelgroepen zijn, is wel bekend. Dat de Muppet film voorzien zal zijn
van kinderen oké en een stevige actiefilm veel jongeren trekt dat kan
ik ook nog wel begrijpen. Dus als je naar een film van Yves Saint
Laurent gaat dan zal dat wel de nodige heren trekken tenslotte was
deze modeontwerper van de herenliefde en de film gaat grotendeels
over zijn privéleven. Dus het laatste wat je verwacht in zaal 3 van
het Natlab zijn louter vrouwen.....
Daar zat ik dan op mijn vaste stekje in
zaal 3. Mijn bijna vaste filmzaal als ik alleen ga. Ik doe het er
niet om maar het is wel grappig, mocht ik alleen zijn, ik dan
steevast in zaal 3 zit... Voor mij 5 Françaises op een rij en met hun
gekwebbel kon je mooi in een juiste stemming komen. Moeder en dochter
2 stoelen van mij vandaan rechts en voor de Françaises nog een keer 4
vrouwen. Iedereen werd er stil van, het was bijna alsof je een Franse
bioscoopzaal zat. Het mooie aan het gekwebbel was, ik begreep er
niets van. Mijn Frans is niet denderend en alleen bij vlagen begreep
ik daadwerkelijk iets van. En toen het licht uitging, vielen ook de
Françaises stil. Zou dat op die manier ook zijn in een Franse
bioscoop?
Yves Saint Laurent was een
modeontwerper die 50 jaar lang een icoon was in de modewereld. Eerst
onder de vlag van Dior en een paar jaar later met zijn eigen
modehuis. De film vertelt het pad welke hij heeft bewandeld verteld
door zijn vriend en partner Pierre. Dat Yves geniaal was en dat zijn
ontwerpen tegenwoordig in een museum hangen, zegt wel het een en
ander over deze man. De film boeit vanaf het begin en doorloopt zijn
carrière vanaf het begin tot eind jaren 70. Of de man gelukkig was in
deze wereld is een van de thematische vragen die je na de film kunt
afvragen. Dat hij bij voorkeur op de achtergrond bleef, een
minderwaardigheidscomplex had en zich liet leven zijn zaken die wel
duidelijk zijn. Dat zijn partner zijn reddende engel was op zakelijk
en persoonlijk vlak komt in de film duidelijk naar voren inclusief de
botsingen en relatieproblemen die dat bij hen veroorzaakt. De film
geeft echter ook een kijkje in het leven van de jet-set van de kunst
en modewereld in de jaren 60 en de homo-scene uit die jaren. Wat er
in de film echter niet echt uit komt is het verloop van zijn laatste
30 jaar. Het belicht alleen de eerste twintig jaar van zijn carrière
en daar laat de regisseur toch wel een steekje vallen want juist die
jaren waren meer dan tekenend voor het gehele leven van Yves Saint
Laurent.
Wat al die vrouwen in zaal 3 van de
film vonden was niet echt duidelijk. Wie van hen de homoscene nog
niet kende, is na deze film wel stevig geüpdatet. Kan de film aan
ieder aanraden want het is een boeiende film om te zien.
Reacties
Een reactie posten