Elvis & Lemmy

Een weekje alleen geweest met Elvis en Lemmy. Het was zeg maar een nieuwe ervaring. Tot vandaag liep Elvis mij volgzaam achterna ongeacht waar ik ging. Eenmaal in de slaapkamer nestelde hij zich aan mijn voeteinde en bleef daar waaks liggen tot de volgende ochtend . Lemmy moest vooral niet de buurt komen, tot gisterenavond. Toen lag Lemmy naast mij en Elvis lag boven in de vensterbank. Toen ik ging slapen, volgde een paar minuten later een deining aan het voeteinde. Het is best opmerkelijk hoe een kat bovenin in vensterbank in de gaten heeft, dat je beneden gaat slapen.

Het hele ritme waar Fröbl aan gewend is met de katten, gebeurde bij mij niet, tijdens mijn afspraakloze weekend , heb ik beide dagen kunnen uitslapen.  Geen kat die mij ’s ochtends om 06.45 kwam wekken, Elvis bleef rustig doorpitten en kroop, toen ik om 10:00 wakker werd, dichterbij om zich op mijn borst te nestelen en luid te spinnen. Kijk een filmpje in bed in de ochtend, Elvis gaat dan tussen mij en het beeld in zitten. Nadeel van een Maine Coon op dat moment, je ziet niets meer want Maine Coon voor je scherm en je ziet letterlijk niets meer. Je kunt hem vragen ergens te gaan liggen maar je krijgt doorgaans een miauw als antwoord. 

Lemmy deed het rustig aan afgelopen week, alsof er een soort rangorde in de huishouding was. Elvis zwierf om mij heen en zij bleef op gepaste afstand. Een probleem van ons kattenkoppel is, is dat Lemmy een fijnere neus heeft waar je in huis lekkerder en beter kunt liggen. Mevrouw heeft er bovendien een handje van gemaakt locaties uit te zoeken waar onze wat lompere Elvis niet 123 bij kan. Dus woensdag was Lemmy foetsie en omdat Lemmy wit is, kun je ze in ons huis gaan zoeken. Elvis reageert nog wel op zijn naam maar Lemmy kun je net zo goed Priscilla noemen, madame reageert alleen als mevrouw het wil. Ze bleek niet veel later zichzelf achter het gordijn in mijn studeerkamer te hebben gewurmd en lag tegen de verwarming aan. Ik heb haar bij toeval ontdekt en haar laten liggen. Elvis ging haar zoeken en vond haar ook bij toeval, alleen heel veel later, niet omdat ze reageerde op zijn gemiauw. Het lijkt dan wel dat ze eigenlijk denkt, ik zeg niets.  Ze doet het vaker als ze samen met mij in mijn studeerkamer is. Ze hoort hem wel maar geeft geen respons. 

Zaterdag mochten ze het terras op en mevrouw vloog als speer naar boven toen ze de terrasdeur hoorde. Waar hij nog voorzichtig naar buiten gaat ( het mag vooral niet te koud zijn), duwde zij hem nog net niet naar buiten. Mevrouw heeft zo haar vast stekjes buiten. Bij voorkeur gaan ze samen drinken uit onze mini-vijver waarbij hij het liefst het water in het rond laat vliegen. Ieder levend wezen is zich dan buiten zijn of haar leven niet meer zeker. De plantenbakken worden bekeken en iedere vogel in de lucht krijgt de volle aandacht. Mevrouw zat eerst onder de tafel en toen was ze plotseling weg. Hij zat inmiddels weer binnen, vloog via de kist en het randje van de bank naar zijn kussentje in de vensterbank. Dus toen ik de deur dicht wilde doen, was mevrouw dus foetsie. Niet beneden, niet naast de bank, niet op haar blauwe stoeltje en nee (voor de kenners) ook op de deurmat lag ze niet. Je kon miauwen wat je wilde maar geen reactie. Uiteindelijk bleek ze op de terrasstoelen te liggen die in de winter tegen elkaar aangeschoven staan en door de witte blauwe kleur had ze een mooie schutkleur. Haartjes overeind en daar lag onze dame te relaxen ondanks de kou.

Gisteren kreeg ze het op haar heupjes, ze zat te miauwen. Niet raar bij een poes maar ze zat beneden, alleen in de keuken op haar mat. Hij lag bij mij boven in de vensterbank en hij kwam langzaam overeind en richtte zijn blik op de trap. Soms zit ze te miauwen als een van ons thuis komt maar Fröbl zat in Marokko dus die kon het niet zijn. Het kan een van de buren zijn maar daar miauwt ze niet naar (sorry buurtjes). Elvis reageert dan wel maar bij voorkeur met zijn pootjes krabbelend tegen het glas. Plotseling een kabaal toen ze in een mini-storm-run naar de eerste verdieping knalde. Draaide rond, keek wel naar boven maar ging niet verder. Ze heeft het ritueel drie keer herhaald, voordat zij zich helemaal boven meldde. Ze ging ervoor liggen op de leuning van de bank en kijkt dan gezellig meer naar de tv,  Elvis doet dat anders, die zou dan letterlijk voor de tv gaan zitten.

Toen hij even later haar kwam begroeten en haar begon te likken op haar kopje, heb ik er maar een stokje voor gestoken. Ervaring leert inmiddels dat dat in strijd eindigt en mevrouw die dan weer naar de keuken nokt. Elvis liep beledigd rond de bank, terwijl mevrouw weer ging liggen. Op het moment dat ik beneden alle lichten uitdeed en naar de badkamer ging, meldde ze zich ook. Want de badkamer heeft ze nu ook ontdekt.

Maine Coons hebben een aantal eigenschappen die andere katten niet zo snel hebben. Je kunt ze kunstjes sneller leren en ze schuwen water niet, letterlijk niet. Met een sierlijke boog springt ze in het bad en gaat dan geduldig naast de kraan wachten totdat er water uitkomt. Ik heb van de week een proefje gedaan, om te kijken wanneer ze haar biezen pakt en het bad zelfstandig verlaat als het water wel erg veel wordt. Nou, laat ik het zo zeggen, toen de kraam half wijd open stond, zette ze maar liefst een min-stapje achteruit maar vertrok niet.  Desnoods spring ze op de rand en kijkt vandaar uit wat er gebeurd.

Met Elvis hebben wij daar een andere ervaring. Die sprong vorig jaar vanaf de drempel in bad en landde in een bad met een laag water erin. Hij stond met in zijn poten in het water, keek rond, rook aan het water (er zat badzout in) en merkte toen ook, dat het water toch wel erg warm was en sprong met een miauw weer uit bad. Hij mocht voorlopig even niet door het huis wandelen met zijn natte pakje :-)

PS Wil je mij volgen dan zou ik leuk vinden als je rechts van deze column op volgen klikt. Je kunt je daar ook aanmelden met je email adres. Je krijgt dan automatisch een email zodra ik een nieuwe blog heb geplaatst. Leuk hé?